Najpierw jeździł do granicy polsko-ukraińskiej, ratował zziębniętych uchodźców, rozwoził ich po Warszawie i Polsce. Później były pierwsze konwoje do Lwowa i obwodu lwowskiego - woził produkty żywnościowe i transportował ludzi do granicy i do punktów recepcyjnych, wykonując kilka kursów dziennie. Pomógł kilkudziesięciu osobom - mamom, dzieciom i osobom starszym.

Bywał na froncie w Donbasie - w Siewierodoniecku, Lisiczańsku, Bachmucie, Siewiersku, Kramatorsku czy Słowiańsku. Zrobił swoim samochodem ponad 45 tysięcy kilometrów, przewiózł dziesiątki ton żywności, wody, leków, środków higieny i chemii gospodarczej dla ludzi, którzy nie mają czasem już nic - wszystko stracili w wojnie z Rosją. Wspiera także kombatantów Powstania Warszawskiego.

Zaczęło się od dziadka

Stanisław Łopuszyński nie kryje, że wiodącym elementem jego życia jest muzyka. Gra na klawesynie i pianinie, w planach jest również gra na trąbce. - Prosto frontu, za każdym razem jechałem na występ - mówi w rozmowie z Agnieszką Ciecierską. Rok temu grał recital charytatywny między Zamościem a Odessą. - Dla Ukraińców, dla Polaków tam mieszkających, dla Mołdawian - wylicza Superbohater "Lata z Radiem". Źródła takiej postawy tkwią w przeszłości.

Wówczas wraz z rodzeństwem odwiedzał dziadka prężnie kwestującego na warszawskich Powązkach. - Dołączyliśmy do niego i przez lata zbieraliśmy bardzo dużo datków - wspomina. Kandydaturę pana Stanisława zgłosiła siostra, Julia, choć pomysłodawcą całego przedsięwzięcia była mama. - Patrząc na jego cotygodniowe wyjazdy na Ukrainę, stwierdziłyśmy, że tym bohaterem dla nas jest. Największe wrażenie na naszej rodzinie zrobił ten upór - słyszymy.

Charytatywny recital i rower

Od kilku lat pan Stanisław współpracuje z placówkami dyplomatycznymi. Do współpracy udało się ostatnio zaprosić polskie jednostki, cztery konsulaty na terytorium Ukrainy: we Lwowie, w Łucku, w Winnicy i w Odessie, a także kilka innych środowisk. - W ten sposób, mój klawesyn podróżował z miejsca na miejsce, równolegle do mojej trasy rowerowej. Prosto z roweru ustawialiśmy instrument i chwilę później grałem recital - wyjaśnia w rozmowie z Polskim Radiem.

Pomoc trafiała na Ukrainę jeszcze przed wybuchem wojny. Polegała na dzieleniu się muzyką i popularyzowaniu wyjątkowego instrumentu, jakim jest klawesyn. - Odwiedziłem Mołdawię, grałem w znanym dziś dobrze Naddniestrzu. Myślę, że jestem jedynym muzykiem, który pozwolił sobie na taką trasę koncertową - zauważa. I dodaje, że z uwagi na korzenie kierunek wschodni uznaje za niezwykle ważny. Udało się w ramach tej akcji m.in. zintegrować środowiska polskie i ukraińskie.

W piekle wojny

Doskonale pamięta moment, w którym po raz pierwszy po wybuchu wojny przekroczył granicę. Choć był to czas wielkiego strachu, każdego dnia wywożono od kilkunastu do kilkudziesięciu osób. Głównie ze Lwowa. - Wiedziałem, że jesteśmy sąsiadami od wielu lat i jako sąsiedzi otworzyliśmy nasze serca, nasze domy. Ten czas, który poświęcamy, już owocuje wielkim zwrotem w bardzo trudnej historii naszych narodów - nie kryje Stanisław Łopuszyński.

Każdy transport to również szansa, by walczącej Ukrainie dostarczyć pomocy humanitarnej. Od kwietnia, gdy sytuacja na granicach ustabilizowała się, pomoc polega głównie na wożeniu produktów. - Są to dary jak jedzenie, chemia domowa, chemia spożywcza, ostatnio nawet agregaty prądotwórcze - podkreśla gość "Lata z Radiem". Wsparcie dociera m.in. na front, do miejsc, w których zniszczenia są ogromne. Dzięki zaangażowaniu mieszkańcy znów mogą np. uruchomić lodówkę. 

Powstanie Warszawskie - pamięć i współczesność

Stanisław Łopuszyński pochodzi z Warszawy. Nie kryje, że w jego rodzinie żywa jest tradycja czczenia rocznic wybuchu Powstania Warszawskiego. - Mieliśmy powstańców i ja zawsze przyjeżdżam specjalnie do Warszawy, żeby uczestniczyć w obchodach. Organizujemy śpiewy patriotyczne, przyjaciele przynoszą instrumenty. Te piosenki (nie)zakazane są u nas niezwykle ważne - mówi gość audycji. Po raz pierwszy przed weteranami walk o stolicę wystąpił kilka lat temu.

Dziś Superbohater "Lata z Radiem" nie kryje, że pierwszy kontakt z ostrzałem na Ukrainie sprawił, że jego myśli wybiegły ku zdjęciom dokumentującym zniszczoną w Powstaniu Warszawskim stolicę. - Nagle te wszystkie czarno-białe zdjęcia, które widziałem przez całe swoje życie, stały się kolorowe i niestety realne. Blacha, mury poranione przez zabronione bomby kasetowe, zero szyb w oknach. Bardzo to wszystko wstrząsające - nie ukrywa. 

Wolny zawód sprzyja pomocy

Gdyby liczyć wszystkie wyjazdy pana Stanisława - zarówno do granicy, jak i poza granicę - nazbierałoby się ich około trzydziestu. To, co zapamiętał, to przede wszystkim niezwykła gościnność spotykanych ludzi. - Dzielą się z nami, innymi kierowcami i wolontariuszami wszystkim, co mają. Goszczą nas we własnych domach, udostępniają swoje łóżka, pokoje. Mimo że często nie ma tam na przykład prądu, zawsze dzielą się tym, co mają np. w ogrodzie - przyznaje. 

Tym, co motywuje naszego Superbohatera, jest również fakt, że wiele osób ma bardzo ściśle określone godziny pracy i nie może pozwolić sobie na niesienie pomocy w takim zakresie, jak by sobie sami życzyli. - Ja jestem freelancerem. Jeżeli są koncerty, to oczywiście sobie to wszystko jakoś programuję, ale mam dobór dat, czasem miejsca i dlatego mogę wyjeżdżać na tydzień lub na dłużej - usłyszała Agnieszka Ciecierska. Zdarzało się nawet, że próby przed koncertami pan Stanisław odbywał na froncie.

---